Abside Iglesia Moriello de Sampietro

Abside Iglesia Moriello de Sampietro
Abside Iglesia Morillo de Sampietro

miércoles, 26 de septiembre de 2012

Ta casa nuestra

O berano qu´ eba de ser o que nos aduya a lebantar a capeza,  ( tó paez que ye presto ta ixo) s´en a pasaú como una bolada d´aire. Feba calor, no plebeba y o Biello Sobrarbe no paizeba ixo de una "Comarca del Pirineo". A chen comenzipia a dezir que si bi- ha aire acondizionaú en a  casa y por astí...
Que semos toz  capinos ¿u qué?.
Rebobino n´a mia capeza y torno t´atrás en o tiempo trenta añadas: Cuan en A Torrozilla no bi-eba augua en as casas, toz os lugars yeran a punto d´ise- ne ta ziudáz u ta lugars mas grans. No bi- eba telefono por pocos bezinos... en fin, as mil penurias...
Bel-úns dezidiemos cambear ixo, imos apañaú as casas, os güertos, imos escoscaú os lugárs, sacando os dineros de os bancos, con unos intreses grandismos, echando oras, comprando materials a prezios de salmón...
Bidemos en o turismo una traza de poder pagar a nuestra casa, ixa, que os nuestros pais eban deixau por imposible, y nusatros paez qu´ ebanos de deixar cayer.
Una chen que le cuaca  a naturaleza, en cuenta de ir ta atro puesto de bacazións s´en beniba ta as nuestras casas, y antiparti de disfrutar de o paisache, nos aduya a pagar a hipoteca.
¿Qué dechenerazión de os sentimientos, ha feito esclatar isto?.
As leis de o mercaú l´estabornan todo. A fiebre de a construzión, toda a chen  ha una casa, u dos, u tres, u más... Os pastórs, os comerziantes, os baqueros, os zapateros, os albañils... han lomenos una casa de Turismo Rural. Una casa, un palazio, un montón de apartamentos, un montón de casetas...
Toz semos saputos, enteraús, ricos...
No reconozco o país de "miserias" en o que me he criaú. No tiengo dineros, no soi nueba rica, no tiengo cosa que demostrar, pero tiengo presente siempre a bida de pribazións de "austeridá" que dizen agora, que m´a tocaú bebir.
¡Nusatros si que sapemos o que ye austeridá! y no os que se plenan a boca con ixo.
 Ye prou difizil trobar un cliente, pero al entrar en casa, cuasi hemos de pone-nos a tremolar.
 Semos contimparaús con atros, si abrimos a bentana entran moscas, no corre aire, si fa frío nunca calentamos proú, si fa calor, ye increible.... queremos beyer animals pero puden...
Ye a inspezión permanente, l´alufre sin sentiú, as ganas de rechirar ¿o qué?, ¿qué rechiramos?
¿Sentinos  grans? 
Casa Lanau no ye un Palazio, ni una casa " de ricos" ye a casa de una chen que antiparti de apañala ta nusatros, ye ubierta ta os que que quieran benir a beyenos, y aduyanos a mantene-la. Sez conbidaús ta Casa Nuestra.




No hay comentarios:

Publicar un comentario